Alles overcaféracers & scramblers|Italian scooters|weetjes & nieuws|anekdotes & verhalen en meer.
Nieuws & Weetjes
The Stories
Chloë Vercammen tekentalent! | Anekdote: Den Titte | Normandy Beach Race | Rev’It! op RJR | Royal Enfield | Always the Journey | Vrienden verbonden door Passie | Never Forget: 4 MEI | Advertenties scooters & motoren | De Start van Ride Just Ride | De originele tekening van VESPA-logo | Zoek je een goede Barber? | Woefie Art | Distinguished Gentlemen’s Ride | MotoShare verovert Europa! | BBA Meeting
Tekntalent en passie voor vintage motoren, auto’s, scooters en dieren.
Chloë Vercammen
Wens je ook je motor, scooter of oldtimer te laten vereeuwigen met een tekening? Wel, dan moet je bij Chloë Vercammen zijn. Ik ken Chloë en haar man Roel ondertussen een tijdje.
Getalenteerd met potlood, stift en pen.
Ze begon met het tekenen van huisdieren maar haar passie ligt ook bij oldtimer motoren en auto’s.
Haar man en Chloë zijn dikwijls terug te vinden op oldtimer events. Zelf fotografeert ze ook graag.
Moest je interesse hebben, om je oldtimer motor of scooter te laten vereeuwigen, zou ik niet langer wachten. Want voor de prijs moet je het zeker niet laten!
Anekdote, waargebeurd in 2019
Den Titte met zijnen Roadking
100 jaar Terug in De Tijd
Normandy Beach Race
Op dit event mag heel Europa fier zijn. Ondertussen hebben er al talloze leden naar dit event toegeweest: Matthias Van Brussel, Hans Devos (zie artikel hier rechts), … en menig anderen mochten reeds de heilige strandrace rijden.
Tijdens dit event waan je jezelf echt 100 jaar terug in de tijd. Hoe prachtig kan het zijn. 🙂
Als je houdt van vintage machines, moet je dit event gezien hebben vooraleer je sterft. 🙂
13 Oktober 2019
Een ritje DGR Rotterdam
We spreken 2019. Omdat het weekend van DGR zulk zwaar stormweer voorstelde, achtte vele organisaties het best om hun DGR-event met een weekje of enkele weken uit te stellen.
Wat een luxe plots. In plaats van 1 weekend aren er plots 4 weekends met een DGR rit. Daar wou ik niet ontbreken. Ik stuurde een berichte naar Tessa Deurloo (Motor Meiden.tv) en vroeg haar of ze ook ging aanwezig zijn in Rotterdam.
Ja tuurlijk! was haar antwoord.
Er werd een mooie dag beloofd en eigenlijk hebben we die wel gekregen. 155km van Heist-op-den-Berg naar Rotterdam. En zoveel bekend volk van Ride, Just Ride.
Gelukkig was ik echt bij de eersten die op het terrein aankwamen. Zo zag ik iedereen arriveren.
Tessa was de ideale gastvrouw. Leuke gesprekken, prachtige rit, zalige eindbestemming.
Op de eindbestemming kwam ik Wim Van Groningen tegen. De naam zal je niet direct iets zeggen maar hij is tevens lid van RJR sinds jaar en dag.
Naast fervent en gepassioneerd motorrijder, heeft u ook zijn ideale job gevonden: Sales & Retail Consuntancy bij Rev’It!
Zonder dat hij het eigenlijk besefte, bracht hij me op het idee om deze website te starten. Vol enthousiasme stonden we geruimte tijd over motoren, ritten, reizen en onze passie te praten. Plots zegt hij: Jij zou meer moeten doen met je groep. Jij onderhoudt die groep echt goed en waakt over de eigenheid van Ride, Just Ride. Daar moet je maar eens over nadenken. En hij glimlachtte.
Na een schouderklopje ging hij verder.
Een paar weken later stuurde hij me de gegevens van zijn collega Bruce Goebertus. En de rest is geschiedenis.
Royal Enfield, pure geschiedenis
Traditie & Puur Erfgoed
De geschiedenis van Royal Enfield zou een film kunnen zijn. Ooit gestart als een naaldenfabriek. Toen de gebroeders Townsend fietsen wensten uit te brengen, kochten Albert Eadie & Robert Walker-Smith het bedrijf op. Vanaf 1893 begonnen ze fietsen op de markt te brengen.
Enkele jaren veranderde de naam van het bedrijf naar The Enfield Cycle Co.
Niet veel later werden de eerste gemotoriseerde voertuigen uitgebracht. We tellen 1900.
En hier volgt een stukje Belgische geschiedenis. Vanaf 1901 werden hun motorfietsen uitgerust met een 211cc Minerva-motor uitgerust. Minerva was een bedrijf in Berchem/Mortsel (Antwerpen).
Vanaf 1903 werden er ook automobielen geproduceerd maar dit was een beetje teveel van het goede. In 1908 werd de autotak verkocht.
En toen begon WOI. Voor vele motorfabrikanten was dit een gouden periode. Enfield Co. mocht ook voertuigen leveren. Ze bouwden vooral zijspannen met JAP-V-Twin motoren, geproduceerd door Sir John Prestwich.
1933 was een kantelpunt. De naam Enfield Bullet werd voor de eerste keer vernoemd. Een motorfiets met een 350cc en 500cc blok.
En weeral werd het oorlog. Tijdens WOII werd er uitsluitend voor het leger geproduceerd. Deze modellen hadden hun waarde bewezen tijdens de oorlog dus werd er verder gewerkt op deze modellen.
Maar zoals we allemaal weten, kan het racen niet uitblijven. Tijdens de jaren 1948 en erna werd er tevens ingezet op racerij. Toen werden er ook 500cc en 700cc twin motoren gebouwd. De 750cc Twin Interceptor was het laatste model dat werd geproduceerd met Twin motoren. Vanaf 1963 werd er gekozen voor ééncilinder 4-Stroke. De modellen 250cc, 350cc en 500cc waren geboren.
Op de foto Royal Enfield 1924
De jaren 1960 werden woelig. Norton-Villers kocht het noodlijdende Royal Enfield op. Een overaanbod van motormerken over geheel Europa deed hen in die tijd financieel pijn.
Het koloniale verleden van Groot-Brittanië zorgde ervoor dat er productie werd opgestart in India. Azië werd een nieuwe groeimarkt en tevens werden er onderdelen voor Europa geproduceerd.
Toen de eigenaars in de jaren 90 in de problemen kwamen, was India op volle toeren aan het draaien.
Door de komst van Eicher Motors Limited kwam Royal Enfield in Indiase handen. Hierdoor werd de toekomst van Royal Enfield verzekerd. In Europa werd er eerst argwanend gekeken naar de evolutie van Royal Enfield, maar de nieuwe Indiase eigenaar behield de kwaliteit en traditie van dit merk dat reeds zijn 3de eeuwgang bestond. En dit zonder onderbreken.
De Indiase marketing wist de Europese markt te bekoren met advertenties zoals hieronder. Europa is een continent met geschiedenis. De marketing met oog voor heritage en respect voor traditie, legde de grondslag voor het herstel in het merk.
De Indiase fabriek behield niet alleen de traditie, kwaliteit en erfgoed van Royal Enfield. Het deed de motoren ook evolueren!
En hoe! Nog meer betrouwbaar, de eenvoud van de motor werd behouden maar nog duurzamer ontwikkelt.
En charme-offensief naar Europa toe boekte jaar na jaar meer resultaten.
Royal Enfield is meer dan ooit aanwezig. Enkele modellen werden uitgerust met een 650cc motor en dat was een zeer positieve zet.
Nog nooit werden er zoveel Royal Enfields verkocht. De laatste jaren staat Royal Enfield bekend als jaarlijkse grootste groeier van de Europese motormarkt.
En wat brengt de toekomst bij Royal Enfield? Wel… wat denk je. 🙂
Je moet motorrijden om het te begrijpen.
It is always the Journey, never the Destination.
Iedereen van ons herkent dit gevoel. Je moet echt met de motor rijden om te begrijpen wat deze uitdrukking betekent. Het is een gevoel van vrijheid, onbedwongen rijden, genieten van alle elementen die je pad kruisen. Maar ook het onbedwongen je reisroute verlaten omdat je het gevoel hebt dat dat ene straatje een nieuw avontuur zal aanbieden.
Dit filmpje had ik in 2017 gemaakt. Ride, Just Ride bestond toen misschien 2 maanden en telde nog geen 200 leden.
Dit filmpje stond voor de essentie waarvoor RJR was opgericht.
Samen die journey maken. Er is veel veranderd bij Ride, Just Ride op 3-4 jaar tijd. Maar deze essentie is nog steeds de kern van RJR.
Dit filmpje was één van de eerste filmpjes online van Ride, Just Ride. Nog met het oude logo 🙂 Deze beelden kwamen uit de documentaire Why We Ride. Deze documentaire gaf me zo’n goed gevoel. Daarom is deze samenvatting ook volledig van toepassing op Ride, Just Ride.
Rijd je nu met een vooroorlogse motor, een caferacer, een nieuwe retro bike, een oldtimer Vespa of Lambretta, … We kennen, voelen en beseffen allemaal de hogere sferen motoren of scooters met zich kunnen meebrengen.
Dat gevoel is de essentie van The Journey. Dat gevoel is de grootste factor dat iemand op zijn motor of scooter doet springen en eindeloos begint te rijden. Waarheen? Geen idee. Wanner ben je thuis? Dat weet je ook niet.
Dat is het meest zalige aan motoren en scooters. Dat zou iedereen ooit eens moeten ervaren in zijn leven.
29 September 2019
The People We Meet
Vintage motoren en oldtimer scooters hebben vele voordelen. Zalig om mee te rijden, aan te knutselen, soms onderweg vloeken, … Maar één van de mooiste voordelen, is toch wel de personen die je ontmoet met dezelfde passie.
In 2017 leerde ik zo Tony Nooren kennen, Mister DGR. Hij werd echt een vriend. We delen niet steeds dezelfde mening maar dat maakt de gezamenlijke liefde voor retro, vintage en oltimer motoren en Italian scooters er zeker niet minder op. Zelfs beter gezegd: die gezamenlijke passie overleeft alles 🙂
Mede door Tony Nooren, organisator sinds jaar en dag van DGR Antwerpen, leerde ik menig liefhebber kennen.
Zoals Johan Janssens: zwaar gebeten door het vintage motoren virus en daarvan zal hij, gelukkig maar, nooit meer genezen.
En Tony’s hartsvriendin, Christel Naveau, mag zeker niet vergeten worden. Christel staat in geheel België gekend als Madame Guzzi. Ze bezit meerdere Moto Guzzi’s en ademt dit legendarische motormerk uit.
De gesprekken, de ritten, … vintage motoren en scooters verenigt mensen. Het maakt vriendschappen.
Op de foto van l nr r: Johan, Christel, Tony.
4 mei 2020
4 mei 2020
NEVER FORGET
Begin maart 2020 ging België in lockdown. Motorrijden als ontspanning hoorde er niet meer bij. Het was waarschijnlijk de prachtigste lente die we in jaren hadden meegemaakt. Elke dag boven de 18 graden en maanden aan een stuk geen wolkje aan de hemel te bespeuren. En daar zit je dan…
Het Corona-virus woedde in alle hevigheid. Deels was het te begrijpen maar fietsers, wielrenners, joggers en wandelaars mochten nog wel buiten. Maar we hielden ons vele weken mooi aan de regels. 2500 leden kende RJR destijds. We mochten fier zijn op onze discipline.
Maar plots op 18 april mocht iedereen terug buiten… behalve recreatieve motorrijders. En toen was de maat vol.
Ride, Just Ride werd een rebellerende strijdersgroep.
De strijd begon.
Op 24 april postte we onze eerste pamflet. Tot onze verbazing werd deze meer dan 7000 keer gedeeld op verschillende communities en werd op deze pamflet meer dan 200000 keer geliked of gereageerd. Het liet niemand koud. Zowel voor- als tegenstanders.
Ondertussen werkte ik ook zeer intensief door om de veiligheidsraad te benaderen. Ik schreef tal van rapporten en verdedigde onze actie op een vriendelijke maar kordate manier bij de politiek en het crisiscentrum.
En plots kwam er geluid. Mede door enkele leden van RJR die via economische organisaties dicht bij hooggeplaatste politici stonden, kwam er contact. Er werd achter de schermen gecommuniceerd in alle geheim.
Zo stond ik plots met enkele parlementsleden en hoge functionarissen van de veiligheidsraad in rechtstreeks contact. Soms met hen, soms met hun kabinetmedewerkers.
Er kwam schot in de zaak.
Achter de schermen werd 4 mei als doel opgesteld.
Ik vroeg Julie Lowery uit Cheffield en lid van RJR of ze het gezicht van onze campagne wou zijn. Ze voelde zich zelfs vereerd.
Maar voor mij was het toch ook wel een grote eer om zulk een mediafiguur uit Engeland als facade van onze actie te mogen gebruiken.
De datum was uitgesproken. Een onhandige woordvoerder had zich versproken na een lange vergadering van de veiligheidsraad. Er begon iets te bewegen op internet en de sociale media. Listig bracht ik enkele journalisten op de hoogte, tevens 2 leden van Ride, Just Ride. En gaf hen de primeur.
Enkele dagen later bevestigde Jan Jambon nogmaals op het zaterdagavond nieuws dat 4 mei de verlossende datum werd.
Na 140-150 uren pamfletten op Facebook verspreiden, rapporten schrijven, algemeen besluiten formulieren, onderhandelen met kabinetchefs, medewerkers van de veiligheidsraad, … was het eindelijk zo ver. 4 mei 2020.
Ik heb deze datum zelfs vereeuwigd in mijn motorschuur.
Nooit meer vergeten. Bloed, zweet en tranen. Maar achteraf o zo gelukkig.
Ride, Just Ride. 3200 leden nu op maart 2021. We delen niet alleen allemaal dezelfde passie. Maar vergeet niet: samen staan we zeer sterk voor het hogere goed.
tijdloos
Vintage advertenties.
Europese scooters en vintage motoren!
Heb je nog een mooie oude advertentie of reclamefolder van motoren of Europese scooters? Stuur maar door via [email protected] of [email protected] !
2017
Niet alleen passie, maar ook een 2de kans op Leven.
Ride Just Ride kende zijn start ergens in oktober 2017. Meer dan 6 maanden hadden we niet meer 190 leden.
Maar hoe kwam Ride Just Ride tot stand? Waarom haalde ik, Benny Heylen, het in mijn hoofd om een groep op te richten? Wel… dan gaan we terug in de tijd.
Vanaf het moment dat ik afstudeerde (en eigenlijk ook reeds tijdens mijn studies) was ik een echte workoholic. Vanaf mijn 22ste tot 32ste was de gemiddelde weerkweek zo’n 90 tot af en toe 110 uur. En ja, ik weet het. Een week kent maar 168 uur. Dat heb ik dikwijls genoeg uitgerekend.
Na 1 sabbatjaar begon ik terug tegen hetzelfde tempo, hetzij aan een gemiddelde van 70-90 uur per week. Werken deed ik met passie. Ik leefde voor mijn werk. Ik hield ervan. Tot het echt verkeerd ging op 6 januari 2015.
Die datum zal ik nooit vergeten. Ik voelde plots een zeer warme gloed onder mijn schedel. Ik voelde letterlijk mijn hersenen zitten, alsof er heet water begon te stomen.
Dat gevoel vergeet je nooit. En nog besefte ik niet dat er iets verkeerds was. Misschien wou ik het niet geloven. Tot 11 januari. Ik verloor mijn coördinatie, mijn zicht, mijn evenwicht… plots kon ik bijna niet meer praten en nuchter nadenken, ging niet meer.
Om 10.30h werd ik opgenomen in AZ Bonheiden met een zware hersen- en hersenvliesontsteking en om 0.30h kreeg ik een hersenattack. Flatline. Hersenactiviteit 0%… voor 40 seconden lang. Ik hoor het de neurochirurg nog zeggen tegen de begeleidende verpleger van dienst: “het was duidelijk niet zijn tijd. Een wonder dat die terug is.”
Maar het herstel was lang: 1,5 jaar lang gigantische chronische pijnen over mijn gehele lichaam en vooral een zwaar gevoelig centraal zenuwstelsel dat mijn gehele denken en zenuwcentrum aantastte. Tot nu toe heb ik nog steeds last van kleine foutjes in mijn fijnmotoriek. Maar destijds was een glas vasthouden een zware opdracht. En elke ochtend had ik het gevoel dat ik door een vrachtwagen was overreden. Stijf en helse pijnen die plotseling de kop konden opsteken voor uren, soms dagen lang.
Na 1,5 jaar deed mijn lichaam nog elke dag pijn alsof ik de vorige dag een marathon had gelopen en bij aankomst bewerkt was met baseball bats.
Een vriend stelde me voor om af en toe toch eens buiten te komen en omdat wandelen zo moeilijk ging, leende hij me zijn Vespa.
Wat… een … verademing. De eerste dag reeds ik zo’n 10km. Eindelijk nog eens buitenkomen. Eindelijk terug tussen het volk. Op die Vespa zag niemand dat ik moeilijkheden had met stappen of dat ik soms kapot ging van de pijn.
Tochten werden langer en frequenter. 10 km werd 25, 50, 75km… Rustpauzes werden korter… Niet meer om de 4 dagen maar met een regelmaat om de 2 dagen. Mijn tonische houdingskracht verbeterde en mijn recuperatie na elke rit ging vlotter en gepaard met minder helse pijnen. Ik nam het er allemaal bij om te kunnen genieten van de ritten, de vrijheid.
Op een gegeven moment kon ik niet anders dan de Vespa terug te geven. Ik had zo’n 10000 km afgelegd op 1 jaar tijd en 4 landen bezocht. Telkens met dagtrips.
Tevens begon me op te vallen, dat ik toch wel iets snellers wenstte.
Ik kochte een oude verroeste Yamaha Virago 525cc en begon deze op te kuisen. Ik had tijd. Ik was nog steeds bestempeld als invalide en mocht onder geen beding terug gaan werken van de Zorgkas en mijn neurochirurg. Maar als ex-workoholic is het moeilijk om stil te zitten.
Daarom was die Yamaha Virago een leuke afleiding. Toch bleef het de vraag of mijn lichaam het zou aankunnen om hogere snelheden aan te kunnen.
Maar mijn lichaam begon goed te reageren op de trillingen van de Yahama Virago. “Als het goed doet voor je lichaam, doe je maar verder.” , zei mijn specialist.
Weer een jaar later. Ondertussen was de Yamaha vervangen door een Kawasaki VN800.
De tochten werden langer. Mijn lichaam recupereerde plots aan een hoog tempo. Ik had nog maar 1 of 2 dagen per maand last van helse pijnen ipv dagelijks in het begin.
Ik begon naar meetings te rijden.
Ik leerde mensen kennen. Mijn eerst echte leuke tocht deed ik met Tony Nooren, Greg Thomas van MTG uit Stabroek en Roby. Ik had beloofd mijn foto’s van de tocht te delen op FB.
Ik wou niet alle foto’s delen op mijn persoonlijk account. Ik wou die foto’s alleen delen met de andere motorliefhebbers die aanwezig waren.
En toen ontstond mijn facebook groep: Ride, Just Ride was de meest voor de handliggende titel.
Ik wou gewoon rijden. Gewoon rijden en genieten omdat het zo goed deed voor mijn lichaam en gemoed. Ik vergat mijn zorgen, mijn beperkingen, … ik genoot van elke windbries, van elke tussenstop, van iedereen die ik op mijn motor ontmoette, van elke nieuwe horizon die elke heuvel met zich meebracht.
En dat allemaal door gewoon te rijden met mijn motor.
Tony Nooren en Greg Thomas waren, en zijn nog steeds, ook de stuwende krachten achter DGR. Daar leerde ik de vintage motoren kennen. 2017 was een topjaar voor DGR.
De eerste RJR groep werd verwijderd omdat deze met verkeerde instellingen was opgebouwd en toen nog niet kon aangepast worden op Facebook. Daarom werd deze verwijderd en in oktober 2017 terug opgebouwd met dezelfde leden.
Eerste maand 65 personen. Zo grappig als ik eraan terugdenk. Jurgen Addiers, Joris en hun vrienden van De Kompanie waren er destijds ook al bij.
Omdat ik vele foto’s genomen had tijdens mijn eerste DGR Antwerpen, groeide het ledenaantal gestaag aan. 65 werd 135, 135 werd 192,… elke 2-3 maanden wat meer.
Maar de hoofdzaak voor Ride, Just Ride bleef voor mij nog steeds het rijden en genieten. Ik wou mijn tochten delen. Mijn passie voor het motorrijden was geboren. En toen begon de liefde voor oldtimer en vintage motoren.
Als ik een nieuwe kans op leven had gekregen, dan verdiende elke oldtimer motor ook een tweede kans. Psychologisch was bij mij de link gelegd. Ik leerde Eric Silversmet kennen. Een gepassioneerd vintage motoren liefhebber die in het bezit was van een Honda CB750c .
Ik was verkocht. Samen met Steve Rombouts, die op dat moemnt nog weinig kende van motorrenovatie, begonnen we dapper aan de verbouwing.
Ondertussen bestond RJR reeds 1 jaar en zaten we op 650 leden. Ik reed elk weekend naar een event ergens in Benelux. Zo leerde ik zeker 1500 leden kennen, die momenteel nog steeds lid zijn op RJR.
In 2019 kreeg RJR zijn feitelijke logo.
Steeds meer clubs en verenigingen of vriendenkringen leerde ik kennen. Tinne, de vrouw van Dave Goffa van d’Oolezoapers, creëerde het logo zoals ik het in mijn gedachten had.
Nu zijn we 2021: 3200 leden and still counting, allemaal persoonlijk uitgenodigd op FB of op een event in real life. RJR heeft nog nooit reclame gemaakt en is niet vindbaar via tag words op Facebook. En dat gaan we zo houden.
In 4 jaar tijd is er nog nooit één ruzie of zware discussie geweest op ons forum. Een unicum op FB als het over groepen gaat. We delen allemaal de passie. De passie voor onze vintage motor, oldtimer scooter, caféracer of scrambler. We delen in ons hart dat gevoel. Dat maakt ons één.
Dat maakt ons allemaal Ride, Just Ride. And we make them ride.
The Real Deal
De originele tekening van het Vespa Logo
We schrijven 20 februari 1946. WOII is ten einde en eenvoudig, goedkoop vervoer dringt zich aan. Mensen zijn arm of hebben veel geld verloren. Ze komen net uit 4-5 jaar oorlog.
Piaggio mocht geen vliegtuigen meer bouwen en moest dus noodgedwongen zijn industrie veranderen. Vespa werd geboren. Vespa letterlijk vertaald : Wesp.
Hoe prachtig is het dat dit document de jaren van ouderdom heeft overleeft.
Laat u eens verwennen
Zoek je een Barber?
Of rij de lijst eens af.
Ligt uw haar niet goed? Eens een andere stijl? Plakt uw baard in elkaar?
Dan wordt het eens tijd om een afspraak te maken.
Op RJR vind je vele barbers terug.
Of maak er eens een ritje van bij goed weer en ga op verplaatsing uw haar/baard laten doen.
🙂
Woefie Art: echte kunst!
Philippe Madou
Ik heb al een paar keer de kans gehad om Philippe Madou te ontmoeten. Eén maal bij de voorstelling van RagRacers 2 bij Motors Thomas G. in Stabroek waar hij werkt als mechanicien.
En één maal op een event waar hij weer gretig zijn albums aan het voorzien was van leuke schetsen op de binnenkaften.
Toffe gast, super vriendelijk en steeds een lach op zijn gezicht. Zijn tot cult kunst verheven tekeningen en schetsen mocht zeker niet ontbreken op RJR. Veel succes en nog veel plezier als lid van RJR.
PURE RECLAME VOOR VINTAGE & OLDTIMER MOTOREN EN SCOOTERS
Distinguished Gentleman’s Ride
Voor het goede doel!
Wereldwijd gaat dit event elk jaar door. DGR, Distinguished Gentlemen’s Ride, is één van de hoogdagen voor elke vintage club, vriendenkring en liefhebber van oude motoren, nieuwe retro bikes en oldtimer Europese scooters.
Zelf ik rij reeds 4 jaar mee. Elk jaar hebben we met Ride, Just Ride zoveel mogelijk steden in Nederland en België mee gepromoot. Tony Nooren vertelde me voor he teerst over DGR. Hij promoot de DGR-rit van Antwerpen. Maar zo kwam ik ook in contact met Gideon Schipaanboord die de tocht van DGR Rotterdam voor zijn rekening neemt.
Elke keer weer massa’s volk, prachtig in kostuum. Maar het zijn niet alleen Gentlemen. De distinguished ladies zien er telkens ook prachtig uitgedost uit.
Zowel in Nederland als in België heb ik zo honderden mensen kunnen ontmoeten. Telkens weer geeft zulk event een kick van jewelste. Samen met personen met dezelfde passie op stap zijn, bij elke tussenstop verbroedert de gehele menigte en bij het eindpunt duurt het amusement tot in de late uurtje.
Goed weer of f*cking strontweer. Elke keer heeft het plezier er altijd ingezeten. Ik herinner me nog dat we in Antwerpen een ware storm over ons heen kregen tijdens het laatste half uur van de rit. We stonden klaar om terug het centrum van Antwerpen binnen te rijden en toen we dachten dat we alles hadden meegemaakt, staken de weergoden nog een tandje bij. Stefan, Michael, Joris en Jurgen Addiers van De Kompanie stonden naast mij: welkom bij de natte onderbroekenclub! , riep iemand me toe. We lachen plat van het lachen. Lachen met onze eigen miserie. Ongelooflijk toch.
Andy Geeroms van Hermanus beschreef de uiterst natte editie van 2019 als volgt: misschien was het wel de mooiste editie omdat de grootste diehards aanwezig waren. Toen de hemelsluizen open gingen, deelden we samen in dat leed. Ja, DGR heeft iets magisch.
Het is niet alleen een prachtig event voor het goede doel, maar zovelen die met dezelfde passie vintage motoren en scooters berijden… het heeft iets verenigends.
Staat er een motor stof te pakken in uw garage? Verdien er dan iets mee!
MotoShare. Het ideale platform om je motor te verhuren of een motor te huren.
Ik hoor het je al zeggen: ‘Op mijnen moto komt niemand anders op!’
En ja, zo zullen er velen zijn. En MotoShare begrijpt dat ook.
Maar er zijn mensen met meerdere motoren of personen die om één of andere reden nog zeer weinig rijden. En deze personen komen zeer goed in aanmerking om hun motor of scooter op MotoShare te delen. En motoren die stilstaan, kosten ook geld…
Maar dit platform is niet alleen voor particulieren. Ook garages of andere motorbedrijven kunnen beroep doen op MotoShare.
Enkelen van de sterke krachten achter dit platform zijn fervente motorrijders en tevens liefhebbers van oude motoren. Ron Betist is zo één van die personen die ik al jaren ken. Ron ken ik van Amsterdam Classic Riders en zijn gehele leven staat in functie van motorrijden, old school motoren en het gehele leefwereldje dat erbij hoort.
Hij leerde me het platform kennen en vol passie vertelde hij me tot in de puntjes hoe het werkte en dat aan alles was gedacht. Zowel voor de huurder of verhuurder is alles tot in de puntjes geregeld. Afspraken , checking, controle op huurders en verhuurders, verzekering, extra km’s, …
Het klopt, als je aan mij zou vragen of ik mijn GoldWing Bratstyle te huur zou zetten, zeg ik ook 100% nee. Maar ik heb hier nog een GoldWing 1200cc Interstate staan waarmee ik alleen in uiterste nood zou rijden. Ikzelf heb ook al overwogen om deze terug in orde te zetten (batterijtje, carburateurs uitkuisen en klaar).
Als je ziet hoeveel sommigen bijverdienen per maand, is dat echt wel de moeite waard.
En ja, het klopt dat je niet weet wat de huurder met de motor doet, maar alle huurders zijn door hun verzekering op voorhand gescreend.
In België is MotoShare nog aan het zoeken naar een drijvende kracht om zich mee achter het platform te scharen als verantwoordelijke voor België. En ja, dit is een volwaardige full time job waarmee je echt wel goed je kost kan verdienen.
Momenteel zie je dat motorzaken stilaan de weg vinden naar MotoShare in België. Een Belg is steeds iets meer wantrouwrig dan Nederlanders. En dat zie je ook aan het aantal particulieren die motoren verhuren in Nederland. En met succes!
In Nederland sprak ik met een huurder die een nieuwe motor aan het zoeken was. Een kort testritje van de garage deed het niet voor hem. Hij wou zien hoe zijn lichaam en rug reageerde bij een rit van 300km of meer. Hij gebruikte MotoShare nu om verschillende motoren te testen en daarna zijn beslissing tot aankoop te maken. Wel handig gezien.
We kunnen Ron en de rest van zijn Team van MotoShare alleen maar succes toewensen.
Partners Of RJR
Onze filosofie heeft steeds geweest om Ride, Just Ride onafhankelijk en gratis is voor alle leden. Onze wereld van caferacers, vintage scramblers, nieuwe retro look motoren met grote geschiedenis, Italian scooters heeft zijn eigenheid gevonden en verdiend in het motorlandschap wereldwijd maar ook in Benelux.
Ride, Just Ride groeit. Ride, Just Ride wil onze motor en scooter passie garanderen. Deze partners zijn u dankbaar. Deze partners maken de groei van Ride, Just Ride mogelijk. Een grote dankjewel is dus op z'n plaats.
We make them ride, They make us ride.
Dat we maar snel terug mogen samenkomen.
BBA meeting 2019
Juni 2019. Het was voorlopig de laatste editie van BBA. Hoe hard deze crisis heeft toegeslagen, wordt ons elke maand meer en meer duidelijk. We missen de events, we missen het samenkomen en gezellig ongevreesd lachen en praten. Samen iets drinken en motors bekijken. Ja, één van die hoogtepunten in België is ook BBA. Sophie Aberkane (zie foto onder) en Bouny Bouckaert zijn de drijvende krachten achter dit event.
Puur plezier, oldschool motoren, caféracers en een hoop volk met dezelfde passie. Ook oldtimer scooters vinden hun weg naar BBA Meeting. Een weekend vol muziek, plezier, verhalen om een jaar te vullen en telkens enkele prijsuitreikingen om het grote aantal bezoekers te plezieren.
Met de T-birds reden we de zondag naar de BBA-meeting. Enkelen van de T-Birds waren reeds van zaterdag middag aanwezig. BBQ, muziek, live optreden, …
Maar vooral 100den motoren op de weide trekken meteen de aandacht.
Enkele jonge meiden dartelden tussen de lange rijen van motoren. Twee oudere mannen stonden samen naar een motor te kijken terwijl de jonge meiden passeerden. Een van hen riep ze toe: ‘Hey meske, op welke oldtimer zoude gij willen rijden?’ Zijn vriend sloeg op zijn schouder en kon niet meer van het lachen. Twee van de meiden bleven effe staan en waren toch zo sportief om een motor aan te wijzen. ‘Weer gene chance, Jef’, zei de andere.
Only on BBA. 🙂
Meer News & Stories
Vintage Events in België & Nederland
Hou me Op De Hoogte
Eén mailtje per maand. We gaan u niet overladen met spam. We houden u op de hoogte van events, nieuwigheden op de website of FB. 🙂
Join op onze social media. Het zorgt mee voor het voortbestaan van onze passie voor oldtimer motoren, cafe racers, vintage scramblers, vintage motoren, Italian scooters, ...
Thx!
